Αυτή είναι η Γενιά των 700 εμποδίων!

Για τους τριακόσιους οι χιλιάδες μικροί Αλέξανδροι που βρίσκονται σήμερα στους δρόμους, λαβωμένοι από τις εξοστρακισμένες σφαίρες της Πολιτείας, αποτελούν απλά έναν διάττοντα αστέρα, ένα χάος που δύναται να χειραγωγηθεί από άτυπες υποσχέσεις περί δικαιώματος ψήφου στα 17 και κατάργησης των Πανελληνιών. "Πιστεύετε οτι έτσι θα καταπνίξετε την αλήθεια; Βρίσκεστε στην μέση ενός χειμμάρου προσπαθώντας να εμποδίσετε τα νερά να κυλήσουν,αυτό κάνετε!", φώναζε 100 χρόνια ο Λαμπορί, κι έτσι οι χιλιάδες αποστάτες μιας πληβειακής ανέχειας που χρόνια τώρα ζει εγκατεστημένη στην επικράτεια χωρίς καν να πληρώνει ενοίκιο, αρνούνται διότι "Είναι θέμα τιμής", όπως μου λέει μουδιασμένος ο 17χρονος Παναγιώτης.

Κάποιοι βλέπουν τα παιδιά τους να παίρνουν τον λόγο δια της βίας κι εμείς σαστισμένοι τα βλέπουμε να απομακρύνονται αυτοβούλως από τις κάμερες και τα μαγνητόφωνα."Από ποια εφημερίδα είσαι εσύ;",με ρωτά μια νεαρή διαδηλώτρια. Χρειάζεται να προτάξω ένα έντυπο της "Μπρίζας" και να δηλώσω την ηλικία μου για να κατευνάσω τα γεμάτα καχυποψία βλέμματα.Ρωτώ τον Αναστάση, μαθητή της β' λυκείου την γνώμη του για τα επεισόδια, μου απαντά διστακτικά πως δεν τα βλέπει ως λύση στο πρόβλημα, διστακτικά επειδή δεν βλέπει λύση στα προβλήματα. "Ναι θεωρώ την γενιά μου παρεξηγημένη,πιστεύουν πως είμαστε όλη μέρα στο ίντερνετ, αλλά δεν είναι έτσι.Είναι και ένας τρόπος να ακούγονται οι νέοι,να οργανώνονται", μου λέει αυθόρμητα μια νεαρή φοιτήτρια.

Πιάνουμε κουβέντα,μοιάζουν συνειδητοποιημένοι,σχεδόν ενήλικες κι ύστερα με ρωτούν αν έχω αγόρι, ποιά είναι μια καλή ηλικία για να "μεγαλώνει" κανείς και αντιλαμβάνομαι παράλογα έκπληκτη πως είναι ακόμη παιδιά."Πιστεύεις πώς θα βρείς δουλειά ως φυσικοθεραπέυτρια;" ρωτώ την 14χρονη Σταυριαλένα που μου εκμυστηρεύεται τα όνειρα της, εκείνη σηκώνει τους ώμους,είναι αβέβαιη.Ένας μαθητής βαδίζει βιαστικά προς εμέ:"Ένας καθηγητής μας είπε να μην κάνουμε αποχές για τον Αλέξη, ούτε πορείες,ούτε καταλήψειςούτε να φωνάζουμε.Αυτά,είπε,γίνονται κάθε 10-12 χρόνια.Ο Αλέξης επιβεβαίωσε τη στατιστική.Είναι σωστά τώρα αυτά;".Διότι αγαπητέ αναγνώστη ο Ειδικός Φρουρός που σηκώνει το όπλο του κατά της νεολαίας δεν ήταν μόνο στα Εξάρχεια, βρίσκεται βολεμένος στη σχολική αίθουσα, στα κοινοβουλευτικά έδρανα, στο Βατοπαίδι και κάπου ο Ειδικός Φρουρός είμαστε εμείς.

Λυπάμαι κύριε Γιάννη που καταλήγει κάπως μελό. Όταν σταμάτησα στο περιπτερό σας για δήλωση με είχατε προειδοποιήσει.Είναι που ο Αλέξανδρος και οι χιλιάδες μικροί Αλέξανδροι μεγαλώνουν σε έναν κόσμο όπου η δολοφονία επονομάζεται σε "εξοστρακισμό σφαίρας" και οι διαμαρτυρόμενοι πολίτες σε "αναρχικούς". Είναι που η16χρονη Ιωάννα δεν ξέρει ακριβώς τί είναι Δημοκρατία, δεν είναι, λέει τόσο ψαγμένη ακόμη. Είναι που χιλιάδες Πρετεντέρηδες συρρέουν στα κανάλια για να ζυγίσουν πόσες καταστροφές αντιστοιχούν σε "έναν θάνατο", που μικροί μαθητές δεν πιστεύουν πια στα Μέσα και που φοιτητές όλου του κόσμου διαδηλώνουν για εκείνον τον "μεμονωμένο",τον "ατυχή", τον παράδοξο "έναν φονευμένο"..

Μέσα σε όλα αυτά, στα συντρίμμια των βιτρίνων της Ερμού, στα καμμένα αυτοκίνητα της Πάτρας, στις επιστρατευμένες ψεματομηχανές ενός κράτους "δικαίου"', σε έναν Πρόεδρο Δημοκρατίας με μοναδική ευθύνη το κόψιμο της κορδέλας της Φιλολογίας Καλαμάτας, σε αυτό δα το μάτι ενός Τορνάδου πρωτοφανούς μα σιωπηλά αναμενόμενου, οι μαθητές πετούν μπαλόνια-καρδίες γεμάτα μπογία στο Άστυνομικό Τμήμα Καλαμάτας και δεν μπορούν πια να πειστούν..

"Πριν, αν μου λήστευε κάποιος το μαγαζί θα έπαιρνα το 100, τώρα φοβάμαι μην σκοτώσουν κανέναν 15χρονο που ήθελε να κλέψει μια σοκοφρέτα,δεν παίρνω τέτοιο κρίμα, δεν εμπιστεύομαι κανέναν τους". Κύριος Μάριος, περιπτεράς