(..)κι όλα τα σημαντικά πράγματα έρχονται στην ύπαρξη κάπως μοιραία,μάλλον κωμικά.Γνώρισες τον έρωτα της ζωής σου, ατυχώς, τη μοναδική από τις 365 ημέρες που δεν έπρεπε, μια μέρα που γύριζες από τη δουλειά με τη ταλαιπωρία στο βλέμμα κι έπεσε πάνω σου κι έκανες εκείνο τον αυθόρμητο μορφασμό που μαρτύρησε τα χίλια δύο καντήλια που σκέφτηκες.Σε βοήθησε να μαζέψεις τα χαρτιά που σου έπεσαν από τα χέρια μα εσύ αρνήθηκες με μια κίνηση του χεριού κάθε παρέμβαση.Μπήκες στο σπίτι και πάρκαρες τη μιζέρια σου στη μοναδική πολυθρόνα που δεν δέσποζε πάνω της η ακαταστασία,έβγαλες τα παπούτσια νευρικά και κοίταξες κλεφτά,ασυναίσθητα έξω από το παράθυρο.Δεν ξέρω τι δίαολο σου είπε εκείνη η απλωμένη μπουγάδα του γείτονα, αλλά σε είδα που φόρεσες βιαστικά τα παπούτσια και έτρεξες στις σκάλες γιατί δεν μπορούσες καν να περιμένεις το ασανσέρ.Μόλις έφτασες στην είσοδο του κτιρίου-χα!-ο έρωτας σου φίλε μου είχε εξαφανιστεί.Κι άρχισες να στριφογυρίζεις αναγνωριστικά μ'ένα κλαψιάρικο βλέμμα απελπισίας,και τώρα πως υποτίθεται οτι πρέπει να ζήσεις χωρίς το πρόσωπο,που γελοίε φίλε μου,το είδες για λιγότερο από ένα λεπτό της ώρας;Δεν παρέλειψες μάλιστα να κάνεις εκείνον τον μορφασμό..Μα πώς σου 'ρθε να το κάνεις αυτό;Κάθισες τώρα στο πεζοδρόμιο κι άρχισες να σκέφτεσαι ένα σωρό σκευωρίες,κι αν ρωτούσες τον περιπτερά ένα όνομα ισχυρίζοντας πως τάχα έχασε ένα πορτοφόλι και …πως..αλλά..Μα τόση επιμονή για έναν υποτιθέμενο έρωτα,ένα εν δυνάμει καθοριστικό ρόλο ακόμη;Κι όμως πέρασε πια μια εβδομάδα.Γυρνώντας από τη δουλειά φοράς τώρα το καλό σου χαμόγελο, ισιώνεις τη γραβάτα για την οποία έχεις έτοιμη μια εξήγηση,απαιτείται από την διεύθυνση αλλά εσύ,εσύ είσαι στ'αλήθεια αντικομφορμιστής και μέσα σ'όλα κάνεις το γύρο του τετραγώνου,δήθεν γι'αλλαγή..Πέρασε ένας χρόνος κι η αξιότιμη συνάδελφος που παντρεύτηκες σου φέρνει μια κούπα καφέ μπροστά από τη φουσκωμένη της κοιλιά-ξέχασα να σου πω-ναι!- εκείνη τη νύχτα έμεινε έγκυος,εσύ συνεχίζεις να κοιτάς έξω από το παράθυρο κι αυτή η σατανική μπουγάδα απέναντι επιμένει να σου υπαγορεύει οτι σαν ηλίθιος μια μέρα που γύριζες κουρασμένος, εκείνη τη πιο άσχημη μέρα του χρόνου,έκανες έναν ηλίθιο άσκοπο μορφασμό..Πόσο μετράμε όλα τα ανούσια περιστατικά,έτσι για να μπορούμε να καταριόμαστε τη τύχη μας και να φτύνουμε τον καθρέφτη,είναι πια φανερό,και πως ο άνθρωπος είναι το πιο παραλογιζόμενο ον της δημιουργίας..
Καλή σας μέρα..
