Των απίστων τεχνών..

Σπασμένα γυαλιά παντού.Πέρασαν 8 χρόνια κι ακόμη δεν έπαψε να γράφει για ήρωες γεμάτους εμμονές,για ημιθνητά όντα χαρισμένα στη λήθη και θανάτους καινούς των μυρίων όσων κενών.Αυτή η έλλειψη συναισθημάτων,η ακινησία..Η ακινησία που εμποδίζει το τέλος.Το τέλος που αρμόζει ή δεν είναι παρά μια ανάγκη επιβεβλημένη κι ανέφικτη.Και τίποτα δεν τελείωσε.Τίποτα δεν τελείωνει ποτέ.Φταίει αυτή η αβάσταχτη θεωρία της αιώνιας επανάληψης.Κουράστηκε το σύμπαν να επαναλαμβάνεται,κάπου απηύδησε, έτσι κι εγώ προτιμώ τους ήρωες αυτούς που περιμένουν αιώνια στα παγκάκια,που ισιώνουν τη γραβάτα τους κοιτάζωντας το απέναντι παράθυρο,που γελούν δυνατά στις βουβές νεκροπόλεις.Ποτέ δεν είδα πιο απελπισμένο χώρο.Κι ήταν απλά μια παιδική χαρά για τα παιδιά,καλυμένη από ξερόχορτα.Κι η κιθάρα να παίζει τραγούδια για σχιζοφρενείς εραστές.Για εκείνον που μια μέρα έχασε τα λογικά του από ένα τιποτα και πήδηξε από τον 6ο όροφο.Για τους παρεννοημένους,τους αδιάφορους,τους νεκρούς.Κι ήταν απλά μια θρυμματισμένη έκκληση για "εγώ".Τίποτα περισσότερο.Μια ιαχή,πέρα από καριέρες,κύρος και οικογένειες.Πέρα πολύ από τα προφανή.Επισφαλές και ριψοκίνδυνο.Μα ο ήρωας εκείνος θα περιμένει στο παγκάκι.Αιώνια. Ακίνητα.Προσηλωμένα και πιστά,σχεδόν θρησκόληπτα.Έχω ξεχάσει τι ήθελα να πώ.Μάλλον κάτι όμορφο,από αυτά που αντηχούν σαν βαρυσήμαντες δηλώσεις.Μα τώρα ξέρεις.Κι αυτά τα πολεμικά εγχειρήματα της τέχνης μου-είναι μόνο μια πραγμάτωση τόσο αδέξια που καταντάει θνητή-κι η γραφή αυτή η παράδοξη,δεν ήταν επανάσταση κι ανυπακοή,είναι απλά αυτή η έλλειψη πίστης μου. Να μην σταθείς.

Ενταση στο Παν.Αιγαίου και έπεα πτερρόεντα..

Για ακόμη μια φορά επεισόδια σε Ακαδημαικό χώρο είχαν ως αποτέλεσμα μικρές υλικές καταστροφές και έναν πρύτανη με νάρθηκα στο χέρι..Εντάξει,είναι πλέον γνωστό οτι οι πρυτάνεις είναι εύθραυστοι κι οι φοιτητές πορεύονται με πρότυπο τον Κόναν-τώρα θα μου πεις,από τον Πασχάλη που θαύμαζαν κάποτε,καλύτερα ο Βάρβαρος ασυζητητί!

(Άλλωστε σε μια κοινωνία εγκληματιών,η μοναδική τελική αμαρτία είναι να σε πιάσουν,σ'εναν κόσμο ληστών το μόνο λάθος είναι η ηλιθιότητα,όπως έλεγε ο Τόμσον κι ο Πασχάλης ασχέτως ιδιότητας- ή απλά άσχετος στην ιδιότητα που επικαλείται-πιάστηκε αφ'εαυτώ και όχι μόνο αυτό,πιάστηκε σαν ηλίθιος.Διότι και το τελευταίο κλεφτρόνι ξέρει πως η ομολογία, όταν σ'εχουν στριμώξει, μειώνει μια ποινή κατά δύο έτη)

Ας επιστρέψω,όμως, στο πολύβοο θέμα τον φοιτητικών αντάρτικων, κάνοντας εν αρχή μια σημαντική παρατήρηση: Οι φοιτητές είναι αγανακτισμένοι κι οι πρυτάνεις έχουν τόσα συμφέροντα προς εξυπηρέτηση, οι φοιτητές έχουν μια φρούδα επανάσταση να ανάψουν κι οι πρυτάνεις μια ισορροπία να επιβάλλουν. Όλα αυτά αποτελούν όψεις του ιδίου ακριβώς ευρώ. Ακόμη και το αφορισμένο από κάθε λογής "αντάρτη" Σύστημα είναι ένα πάζλ στο οποίο μετέχουμε αλλά σαφώς υπάρχουν και πολλά άλλα κομμάτια που δεν μπορούμε να καθορίσουμε. Πιο απλά.το σύστημα, που φαίνεται πως μας καταδικάζει σ'εναν αμαρτωλό,ματεριαλιστικό,απαθή ή άφρων τρόπο ζωής (το επίθετο εξαρτάται πάντα από την παράταξη στην οποία ανήκεις) είναι σαν τον ίδιο μας τον εαυτό.

Και ποιοί είμαστε εμείς;Φυσικά εσύ είσαι Εσύ. Αλλά δεν είσαι μόνο εσύ, είσαι οι γονείς και ο δάσκαλος σου, ένας σωρός από προκαταλήψεις και πεποιθήσεις,η ύλη των πανελληνίων και το cosmopolitan που διαβάζεις, είσαι ένα μείγμα μιμήσεων,τα πρότυπα σου και αυτά που αποφεύγεις όπως ο διάβολος το λιβάνι. Μιλώντας λοιπόν για εξουσία, αναφέρεσαι σε μια εξουσία που έχεις και δεν έχεις. Δεν είσαι πιόνι επειδή βαριέσαι να αντιδράσεις, αλλά ούτε είναι αδύνατο να ξεφύγεις.Ακριβώς σαν δύο παιδιά που πήγαν σε εκκλησιαστικό σχολείο με συντηρητικούς γονείς και περίγυρο, το ένα έγινε παπάς, το άλλο χούλιγκαν..

Κι έτσι στα Πανεπιστήμια πέφτει ξύλο για ένα Σύστημα που όλοι κατονομάζουν και κανείς δεν γνωρίζει. Έτσι κι αλλιώς η λέξη "πολιτισμός" έχει πάψει να υφίσταται εδώ και δεκαετίες. Κι η αλήθεια είναι πως αν σε περικυκλώσουν λύκοι δεν θα ανοίξεις debate για το αν θα σε φάνε ή όχι. Κι αν ο πολιτισμός ορίζει μια συγκεκριμένη νομιμόφρονη συμπεριφορά εντός κάποιας κοινότητας,τότε λάβε υπόψιν πως κάθε κοινότητα δεν είναι "πόλη", υπάρχει και αγέλη και το μαντρί και το σμήνος κι εκεί οι "πολιτισμένες" συμπεριφορές μπορούν να σε φάνε λάχανο. Και τα Ακαδημαικά ιδρύματα είναι πια κέντρα εκπαίδευσης, όχι πνευματικής μόρφωσης. Κανένα τσιουάουα δεν εκπολιτίστηκε επειδή έμαθε να κατουράει στην αυλή.

Οπότε μην απορείτε καθόλου για τα γεγονότα. Ξύλο και βία και νοθεία και νάρθηκες και φίμωτρα. Τί διεκδικούν όλοι αυτοί; Άγνωστον! Λες και κέρδισε ποτέ κανείς κάτι με πορείες και καμμένες εγκυκλίους. Μόνο με σιδερικό γίνεται ανατροπή,από την ολιγαρχία στην Τυρρανίδα και τούμπαλιν. Λες και κατάλαβε ποτέ κανείς τι κέρδισε..

Πάααααααλι φλυαρώ..