κι αυτός

Κι αυτός που τίποτε δεν κατείχε, δεν είχε τίποτα να χάσει. Γι'αυτό ωφελεί να παραμένεις φτωχός. Μονάχα κρατούσε ένα ξύλινο προσωπείο κι απέφευγε τα γυάλινα, γιατί ήταν εύθραστα. Στην αρχή τα κρατούσε ενώπιον των λίγων, των στενόμυαλων, των μαλθακών του νου, των δειλών. Έπειτα πήραν τη μόνιμη θέση τους στο πρόσωπό του κι έμειναν. Στη γωνία του δωματίου η παγωμένη ανάσα ζεσταίνεται απ' τις σκέψεις. Από την άλλη ο νους νεκρός. Λες "τί να τα θέλω εκείνα τα απογεύματα; για ποιόν οργώνω τη σκέψη, για ποιόν το ρολόι, για ποιόν τα κλειδιά;". Παραδίδεσαι στον ύπνο, ο μόνος εύκαιρος, αρχικά, τελικά.

ή όπως θα έλεγε ο Σεφέρης :

" σιωπές αγαπημένες της σελήνης "

A9889035-45E3-716B-60B4-D5A73EA5502A

1.02.28

Των απίστων τεχνών..

Σπασμένα γυαλιά παντού.Πέρασαν 8 χρόνια κι ακόμη δεν έπαψε να γράφει για ήρωες γεμάτους εμμονές,για ημιθνητά όντα χαρισμένα στη λήθη και θανάτους καινούς των μυρίων όσων κενών.Αυτή η έλλειψη συναισθημάτων,η ακινησία..Η ακινησία που εμποδίζει το τέλος.Το τέλος που αρμόζει ή δεν είναι παρά μια ανάγκη επιβεβλημένη κι ανέφικτη.Και τίποτα δεν τελείωσε.Τίποτα δεν τελείωνει ποτέ.Φταίει αυτή η αβάσταχτη θεωρία της αιώνιας επανάληψης.Κουράστηκε το σύμπαν να επαναλαμβάνεται,κάπου απηύδησε, έτσι κι εγώ προτιμώ τους ήρωες αυτούς που περιμένουν αιώνια στα παγκάκια,που ισιώνουν τη γραβάτα τους κοιτάζωντας το απέναντι παράθυρο,που γελούν δυνατά στις βουβές νεκροπόλεις.Ποτέ δεν είδα πιο απελπισμένο χώρο.Κι ήταν απλά μια παιδική χαρά για τα παιδιά,καλυμένη από ξερόχορτα.Κι η κιθάρα να παίζει τραγούδια για σχιζοφρενείς εραστές.Για εκείνον που μια μέρα έχασε τα λογικά του από ένα τιποτα και πήδηξε από τον 6ο όροφο.Για τους παρεννοημένους,τους αδιάφορους,τους νεκρούς.Κι ήταν απλά μια θρυμματισμένη έκκληση για "εγώ".Τίποτα περισσότερο.Μια ιαχή,πέρα από καριέρες,κύρος και οικογένειες.Πέρα πολύ από τα προφανή.Επισφαλές και ριψοκίνδυνο.Μα ο ήρωας εκείνος θα περιμένει στο παγκάκι.Αιώνια. Ακίνητα.Προσηλωμένα και πιστά,σχεδόν θρησκόληπτα.Έχω ξεχάσει τι ήθελα να πώ.Μάλλον κάτι όμορφο,από αυτά που αντηχούν σαν βαρυσήμαντες δηλώσεις.Μα τώρα ξέρεις.Κι αυτά τα πολεμικά εγχειρήματα της τέχνης μου-είναι μόνο μια πραγμάτωση τόσο αδέξια που καταντάει θνητή-κι η γραφή αυτή η παράδοξη,δεν ήταν επανάσταση κι ανυπακοή,είναι απλά αυτή η έλλειψη πίστης μου. Να μην σταθείς.