Τα βράδια του καλοκαιριού αξίζουν μόνο επειδή το κέντρο αδειάζει.Είναι μέρες τώρα που ο Λ. στριφογυρίζει στο μυαλό μου.Όμως μόνο στην ακινησία του κέντρου μπόρεσα πια να μαντέψω το πρόσωπό του..Τα δάχτυλα μύριζαν καπνό και τα πόδια του χτυπούσαν,θυμάμαι,νευρικά. Έτσι υπέθεσα πως είχε κάποιο ραντεβού.Καθόταν στο παγκάκι απέναντι από το παλιό σινεμά και κοιτούσε μια άδεια βιτρίνα,γεμάτος αδιευκρίνιστα ερωτήματα.Στα χέρια του έπαιζε ένα αναπτήρα,πότε ανάβοντας,πότε σβήνοντας..όπως οι απαντήσεις.Κι εκείνο το απόγευμα δεν έμοιαζε με τον συνήθη είρωνα,τον μίζερο παντογνώστη,ζώντα κάτοικο των νησιών των μακάρων..Περίμενα να φανεί κάποιο πρόσωπο,εκείνο το πρόσωπο για το οποίο έμοιαζε να αδημονεί και να στριφογυρίζει.Ίσως ακόμη να επρόκειτο για κάποια μυστική συμφωνία παράνομων τινών ή για συνάντηση φύσεως αιρετικής.
Ξαφνικά σηκώθηκε,πέρασε από τον παλιό σταθμό των τραίνων ώσπου έφθασε στο πάρκο.Τότε μου ήρθε στο μυαλό σαν μεταφυσικό κι ανεξήγητο εκείνο το τραγούδι του Αγγελάκα.."Ο χαμένος τα παίρνει όλα"..Mελωδία μίζερη,με νότες που χτυπούν στην μνήμη νευρωτικά.Και δεν υπάρχει δρόμος για να γυρίσεις παρά μόνο χαλάσματα.Και δεν υπάρχει ούτε τώρα μα ούτε και πριν.Από αυτές τις στιγμές που αναδιπλώνεται μπροστά σου η ματαιότητα όλη του κόσμου και της ύπαρξης, σε χρόνια όπου προσπάθησες να καθορίσεις όσα θα παραμείνουν άγνωστα και εκπαιδεύτηκες να αγαπάς και να μισείς με έναν τρόπο και χόρτασες και στάθηκες ικανοποιημένος και υπερήφανος.Ώσπου ένα τραγούδι ενός μεθυσμένου,που δεν σημαίνει τίποτα, να σου θυμίσει τα τη συνειδησει απωθημένα και οικτρά.Πφφφ..δεν ήταν παρά ένας τύπος νευρικός σε ένα παγκάκι,πιθανόν ερωτευμένος ή αλλόκοτος,ίσως με μυστικά από αυτά που δεν ξεφεύγουν του τέλους.Τί τελικά μας δίνει τις ερωτήσεις δεν θα μάθω ποτέ,κι αν είμαι ο παίχτης ή η τράπουλα...
"Και εγώ δεν έχω άλλο όπλο,παρά να λέω ψεύτικες ιστορίες και να τις πιστεύω" (Τ.Λειβαδίτης)
Στα χέρια του έπαιζε έναν αναπτήρα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου