Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011



Σε ικετεύω, μη μου χαλάς την σίγουρη ηρεμία, είπε και ρούφηξε στα γρήγορα μια πνιχτή γουλιά κρασιού. Ωστόσο, καταλαβαίνω πως υπάρχουν πράγματα πιο σημαντικά από τα δέντρα κι από εκείνες τις καταθέσεις που γίνονται εφάπαξ. Καμιά φορά το γνωρίζω πως το μυστήριο έχει όρια εδώ στη γη που έχω βρεθεί. Λίγη βροχή δεν αρκεί να κάνει τον θάνατο ποίηση και να τον σβήσει με ένα ηρωικό ξέπλυμα, σαν σύμπτωση, σαν θαύμα. Κι εγώ δεν θέλω να το δω να τρικλίζει, μα ούτε είναι δική μου η φωτιά και τα σπίρτα. Τώρα μονάχα είναι η ώρα που σωπαίνει ο Λέοναρντ, κάποιοι γελούν λέγοντας ότι δεν ξέρουν τάχα πως βουβαίνεται. Όλα τα δέντρα γίνονται στάχτη, αποκαϊδια. Οι μέλισσες ξερόχορτα και έρημη γη. Ζω ατελώς σ' ένα τέλειο σύμπαν. Μια επιστολή μου, μονάχα μια να διαβαζόταν πάνω απ' το κερί και την νύχτα ξανά,  να έφερνε πίσω τους δαίμονες. Μια επιστολή.

Δεν υπάρχουν σχόλια: