Farewell και λυγμοί_ Πάμπλο Νερούδα

Από τα βάθη του είναι σου, γονατισμένο ένα παιδί θλιμμένο όπως εγώ μας κοιτάει.
Για αυτή τη ζωή που θα κάψει στις φλέβες του, θα πρεπε να δεθούν οι ζωές μας..
Για αυτά τα χέρια, παιδιά των χεριών σου, θα πρεπε να σκοτώσουν τα χέρια μου.
Για τα ανοιχτά του μάτια μες την γη, θα δώ τα δικά σου μια μέρα
Αγαπάω τον έρωτα των ναυτικών που φυλάνε κι φεύγουν..
Αφήνουν μια υπόσχεση…
Δεν γυρίζουν ποτέ πια..
Σε κάθε λιμάνι μια γυναίκα προσμένει..
Οι ναυτικοί φιλάνε και φεύγουν.
Μια νύχτα κοιμούνται με τον θάνατο στο κρεβάτι της θάλασσας
Αγαπάω τον έρωτα που μοιράζεται σε φιλιά, κρεβάτι και ψωμί.
Έρωτας που μπορεί να είναι αιώνιος και μπορεί να είναι φευγαλέος
Έρωτας που θέλει να απελευθερωθεί για να ξαναγαπήσει.
Έρωτας θεοποιημένος που πλησιάζει
Έρωτας θεοποιημένος που φεύγει..
Δεν θα συναντηθούν πια τα μάτια σου με τα μάτια μου..
Δεν θα γλυκαθεί πια μαζί με σένα ο πόνος μου
Κι όπου και αν πάς, θα σηκώσεις τον πόνο μου.
Ήμουνα δικός σου, ήσουνα δική μου, τι περισσότερο, μαζί κάναμε
Μια στροφή στον δρόμο όπου ο έρωτας πέρναγε,
Ήμουνα δικός σου ήσουνα δική μου,
Εσύ θα είσαι εκείνου που σ αγάπησε…
Εκείνου που κόβει σον κήπο σου ότι έσπειρα εγώ.
Εγώ φεύγω…
Είμαι θλιμμένος..όμως πάντα είμαι θλιμμένος,
Έρχομαι από τα μπράτσα σου..
Δεν ξέρω προς τα πού πάω
Απ την καρδιά σου μου λέει αντίο ένα παιδί..
κι εγώ του λέω αντίο..

~Πάμλο Νερούδα~