Η ιστορία ένος καταστατικού που ματαίως χάθηκε στην λήθη..Ο μύθος της ουτοπικά αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στο Πανεπιστήμιο Καλαμάτας, όπως δεν θα τον συναντήσετε ποτέ στα εγχειρίδια λαογραφίας-μυθοπλασίας.
Στο Τμήμα Φιλολογίας ανακοινώθηκε προ μηνών η επικείμενη ψήφιση καταστατικού, γεγονός που , όπως φαινόταν, σύντομα θα αποτελούσε καθεστηκυία πραγματικότητα στο καλαματιανό ίδρυμα φλύαρων επιστημόνων. Περιμέναμε εναγωνίως, στρώσαμε κόκκινο χαλί, αδειάσαμε τους φραπέδες και μαζέψαμε τις γόπες από τον προαύλιο χώρο,αλλά καταστατικό πουθενά: φωνή βοώντος εν τη ερήμω!
Σήμερα εξακολουθούμε να στηριζόμαστε στον εύθραυστο ώμο παραταξιακών υποσχέσεων. Μπορεί να δηλώνουμε άθεοι για να ρίξουμε τις κνίτισσες γκόμενες, αλλά ως άλλοι Ισραηλίτες περιμένουμε τον Μωυσή-πολιτικάντη-άφαντο πρόεδρο του Δ.Σ., τον εκλεγμένο σχεδόοον νόμιμα, να μας οδηγήσει στην γη της Επαγγελίας, όπου μπορεί κανείς να μαζεύει με την απόχη του τα ανέμελα καταστατικά που αλανιάρικα πεταρίζουν πέρα-δώθε.
Όπως και να 'χει, εμείς καταστατικό δεν είδαμε! Μας έταξαν στην τελευταία συνέλευση πως θα ενημερωθούμε και θα ψηφίσουμε τα σχετικά μια ανάσα πριν από τις διακοπές του Πάσχα. Πέρασε το Πάσχα, μέχρι και ο Ιησούς αναστήθηκε, το καταστατικό αναζητάται ακόμη από το τοπικό Α.Τ. όπου κατετέθη η δήλωση εξαφάνισης. Στην προσπάθεια ανεύρεσης (αν και πιο πιθανό είναι να πάθουμε ανεύρυσμα) μετέχει το Φως στο Τούνελ και το χαμόγελο του γουδιού παιδιού.
"Και τί το θές τώρα ρε μαλάκα το καταστατικό; Δεν σε καλύπτουμε και βάλθηκες να μας εξοστρακίσεις τους εκλεγμένους καρεκλοκένταυρους; τι καρεκλοκένταυροι δηλαδή που ούτε μια καρεκλίτσα να παρκάρουμε τη κουρασμένη από την γενική αποχή και ξεκούραση κορμάρα μας δεν φέρατε."
Το πρόβλημα δεν καταδεικνύεται προσωποπαγώς, όχι οτι έχουμε και κανέναν ενδοιασμό να το κάνουμε. Το θέμα είναι η προβληματική της άσκησης του δημοκρατικού φοιτητικού δικαιώματος εντός των πολιτικών πλαισίων. Το θέμα είναι πως η εσωτερική διαχείρηση του τμήματος (υλικά και αναλυτικά) ανήκει σε κάποιον άλλον εκτών ημών. Το θέμα είναι οτι ουδείς κανόνας θεσμοθετεί τυπικά τις συνελεύσεις μας. Το θέμα είναι οτι οι αποφάσεις μας πάσχουν από ευθιξία και ευμεταβλητότητα. Η ψήφος μου αποβαίνει εν τέλει αμφισβητήσιμη.
Γι'αυτό στις 13 Μαίου, όπου κι αν κατευθύνεται η επιλογή μου, δεν ψηφίζω απλώς: απαιτώ! Δεν ξεχνώ, δεν αμελώ!
Αν δείτε το καταστατικό πουθενα -για να μην ξεχνιόμαστε- πείτε του να πάρει ένα τηλέφωνο εκείνη του φουκαριάρα τη μάνα του που γέρασε πριν την ώρα της, εμείς της λέμε πως είναι καλά στην υγειά του και οτι μάθαμε πως μπάρκαρε ανεπιστρεπτί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου