Ρωτούν επιμόνως για την φύση της,
καταραμένοι από την μοίρα που δεν θα νιώσουν ποτέ
τούτο το ρίγος της σωστής απόφασης.
Ρωτούν συνεχώς για την φύση της,
μα δεν κοντοστέκονται ποτέ ν'αφουγκραστούν.
Έτσι τα λόγια ρέουν σε αδιέξοδα,
φουσκώνουν,
φουσκώνουν ο νους και τα οράματα
μες στα λακκάκια, σε υπονόμους, σε σάπια μυαλά φουσκώνουν
θα ξεχυθούν.
Ρωτούν για την φύση της.
Ένα τσιγάρο που τελείωνει πάντα με ακρίβεια την ώρα εκείνη της δικαίωσης,
τη στιγμή της συγχώρεσης η απολογία,
φεγγάρι χλωμό πάνω από το κεφάλι του "φτιαγμένου"
Εκείνη ήταν η φύση της
Παλιά την 'λεγάν "ἐκσταση"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου