Στο τέλος του δρόμου κοντοσταθήκαμε. Είπε: "Τί βλέπεις;", "Μέλλον",ομολόγησα.
Φυσικά κάπου εκεί ο δρόμος έμοιαζε να τελειώνει, καθώς θέριευαν οι φλόγες στο κατόπι μας και το μονοπάτι δεν είχε συνέχεια.
Σώπασε για μια στιγμή έπειτα ξαναρώτησε: "Λοιπόν, τί βλέπεις;". Τότε χαμογέλασα.
Δεν ξέρω πως φτάσαμε, πάντως υπάρχει μια βάρκα στην άλλη άκρη του σκοινιού.
Αν μπορείς να δεις παραπέρα, πάντα υπάρχει μια βάρκα που αντικρύζεται μονάχα μετά την απόβαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου