Θέε μου, άφησα το νερό να γλυστρήσει μέσα από τα δάχτυλα μου. Ξέχασα αμελώς να υποσχεθώ μια αόριστη επιστροφή. Τώρα γυρίζω σπίτι μέσα από ξένους δρόμους και δεν με περιμένει κανείς. Οφείλω πλέον να αποδείξω τα αυτονόητα, γι'αυτό πάψε να αναρωτιέσαι που ψάχνω μια φωτογραφία αναμοχλεύοντας στα χαλάσματα. Άραγε υπήρξα, άραγε ανάσανα ποτέ πραγματικά;