Μπορεί κανείς μέσα σ' όλα να ανησυχεί για την ειρήνη. Κι εμείς πως να μείνουμε αμέτοχοι που πληθαίνει κατεστημένη η αδικία; Δεν είμαστε κόκκινοι, ούτε κρατάμε σταυρούς, τότε γιατί ανησυχούμε; Όλη αυτή η κατάκτηση ήταν μονάχα ένα παιχνίδι του μυαλού τους. Γύρω στις πόλεις τα πρόσωπα αντικαθίστανται διψασμένα και αναλώσιμα. Σήμερα θα χάσει κάποια παιδιά ο θεός στο μπαρπούτι, ίσως νικήσει, ίσως όχι σήμερα, ίσως άυριο. Σήμερα θα είναι ο Ζαν που πηδάει στο ποτάμι, όχι ο κακός. Βέβαια ίσως όλα αυτά αναβληθούν γι' αύριο ή ίσως όχι. Θα βάλω λοιπόν την κελεμπία μου και θα πετάξω πάνω από τα φώτα, να γίνω ένας μικρός θεός απόψε, ν'αλλάξω τον κόσμο. Μιας κι ήμουν υποχρεωμένος να δω όλη του την απανθρωπιά για να προσπαθήσω να τον σφίξω ανάμεσα στις δυό μου ωλένεις.. Στο διάβολο. Ας πεθάνει το σύμπαν κοιμισμένο μια νύχτα στο σκισμένο του χαρτόκουτο.. Έτσι κι αλλιώς συνέβη σε άλλους κι άλλους κι αν θέλετε να ξέρετε, ήταν και μεγαλύτερα πνεύματα από τούτα 'δω με τους χρυσούς σταυρούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου