Ζητούσε πάντα να τον αφήνουν να βαδίζει πάνω στη θάλασσα. Να τεντώνουν εκείνα τα αόρατα σκοινιά, παντοτινά. Κι έλεγε "θέε μου, παίρνε αυτές τις φθηνές αμαρτίες από πάνω μου κι άσε με, θεέ, να βογγάω σαν το σκυλί από αδυναμία ανθρώπινη, να υψώνομαι ανάλαφρα με βήματα ανεπαίσθητα, να συμπάσχω τη θέρμη εκείνη των μελλοθάνατων", έλεγε έτσι και για πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου